Page 8 - Agustos 2022 Lokum Çocuk ve Edebiyat Dergisi

S bel Ağgül

@s belaggul2020
Selin yarım saattir odasında ağlıyordu. Ali’nin BSelin’in yeşil gözleri düğmesine basılmış gibi yaşla dolup
verdiği mendille gözlerini kurulayıp burnunu yanaklarından aşağı taştı.
sildikten sonra derin bir nefes aldı. Ali hemen bir şeyler yapmalıydı.
“Kedimi kaybettim.” dedi. “Gidip arayalım mı?” diye sordu heyecanla .
Odasının aralık duran kapısına baktı. Kum sepetini gösterip,
“Benim hatam, çıkarken açık unuttuğum bu “Bunu alalım, belki kokusuna gelir.” dedi.
kapıdan gitmiş olmalı.” Selin kedisinin çıngıraklı topunu, değiştirmeye fırsat bulamadığı
Erkenden işe giden anne babasından sonra okul formasının cebinden çıkarıp,
okula gittiği için kapıları kapatma “En sevdiği oyuncağını da alalım, belki sesini duyup gelir.” dedi.
sorumluluğunu da yerine getirememişti. Birlikte sokağa çıktılar. Selin çın çın çın diye elindeki topu
“Off annem çok kızacak hepsi benim sallıyordu. Ali ise elindeki sepeti sağa sola uzatıyordu.
yüzümden.” dedi sesi titreyerek. “Neredesin Mısır?” diye sesleniyorlardı sağa sola.
Okuldan eve dönünce kedisini bulamamış,
apartman koridorlarında yankılanan sesini
işiten arkadaşı Ali durumu anlayıp aramaya
katılmıştı. Apartmanda olmadığı anlaşılınca
büyük bir hayal kırıklığıyla tekrar eve
dönmüşlerdi.
Selin odasının duvarında asılı kedisinin
resmine baktı.
“Neredesin Mısır?” dedi gözleri dolarak.
Turuncu kulakları, bembeyaz kabarık tüyleri ile
patlamış mısırı andıran kedisini çok özlemişti.
“Belki birazdan eve gelir.” dedi Ali.
Selin Ali’nin yüzüne baktı.
“Ama gözleri görmüyor ki.” dedi.
Mısır’ı yağmurlu bir kış
günü sokakta bulmuşlardı.
Vızır vızır geçen arabalardan
korkuyor ama kaçamıyordu.
Eve getirip mama verdiklerinde
kokusunu aldığı yiyeceğini sehpaya
çarparak zor bulmuş, veteriner
muayenesi sonucu doğuştan görme
engelli olduğu kesinleşmişti.
“Doğru ya.” Dedi Ali.

8. www.lokumdergi.com