Page 14 - Mayıs 2022 Lokum Çocuk ve Edebiyat Dergisi
P. 14

Çocuk ve Edebiyat Dergisi








        YALNIZ GÜNEBAKAN







        Gözde E. Kahveci
           xxxxxxxxx

        Şu Güneş’i takip etmekten başım döndü.             çok çok yalnızım. Bir arkadaşım olsa, bi-
        Hop doğuyor o tarafa bak, hop batıyor              raz  sohbet  etsek,  toprağın  veriminden,
        şu  tarafa  bak.  Hayır  elimde  olsa  kılımı      yağmurların yağışından konuşsak, “Senin
        bile kıpırdatmam ama elimde değil. San-            yaprakların  daha  sarı.”  “Hayır  benimki-
        ki  bedenimle  başım  bağımsız  hareket            ler…” diye tatlı tatlı atışsak. Ama yok! Bü-
        ediyor.  İşte  yine  batıyor  Güneş,  akşam        tün gün yolun kenarında bir başıma gelip
        oluyor.                                            geçen  arabaları  izliyorum.  Şanslıysam,
        Yok, dönmeyeceğim bu kez. Olamaaaaz!               yürüyerek tarlasına giden insanlara denk
        Boynum tutuldu!                                    geliyorum. Hepsi bu.
        Aslında  huysuz  biri  değilimdir.  Sadece         Bundan  birkaç  gün  önce  bir  çiftçinin
                                                           traktöründen  düştüm  buraya.  Önceleri



                                                                                                                          çok sevinmiştim sürgün vereceğim için. Bilsem bu-
                                                                                                                          rada tek başıma kalacağım, hiç bu kadar neşele-
                                                                                                                          nir miydim?
                                                                                                                          Yağmur yağdı, açtı güneş. Biraz su içtim, birazcık
                                                                                                                          da  güneşlendim.  Zamanla  büyüdüm  büyüdüm…
                                                                                                                          Adım  oldu  Günebakan.  Siz  bana  isterseniz  gün-
                                                                                                                          döndü deyin ya da ayçiçeği fark etmez.
                                                                                                                          Bir  sürü  ismim  var  ama  tek  bir  dostum  yok  diye
                                                                                                                          düşünüyordum ki yoldan geçen pat patın kasasın-
                                                                                                                          dan dökülen tohumlar içime umut oldu. O tohum-
                                                                                                                          lar bir gün büyür umuduyla bekledim bekledim...                           Çizer: Hüsna Arslanbay
                                                                                                                          Gündüz gece oldu, gün oldu hafta. Yeşil yeşil filiz-                           @husnaarslanbay1865
                                                                                                                          lendiler ilkin. Sonra yavaşça boyları uzadı dostla-
                                                                                                                          rımın. Bense bekledim, sabırla.
                                                                                                                          Ve  yine  bir  sabah  gün  ağarmış  ben  de  söylene
                                                                                                                          söylene güneşe dönüyordum ki yüzümü, o da ne!
                                                                                                                          Dostlarım büyümüşler. Yol kenarına dizilmişler, be-
                                                                                                                          nim  gibi.  1,2,3,4,5  tam  5  tane  çiçek  açmışlar,  sarı
                                                                                                                          sarı hem de! “Hoş geldiniz.” dedim, “İyi ki geldiniz!”
                                                                                                                          “Hoş bulduk.” dediler neşeyle “İyi ki geldik!”


        14  •   www.lokumdergi.com                                                                                                                                                                                öykü   • 15
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19