Page 13 - mayisyeni

Çocuk ve Edebiyat Dergisi

koydu kutuya. İkinci gün bir dağ çiz- Ertesi gün yola çıktılar. Yol daha çabuk biter
di taşa. Akşam olunca koydu kutuya. belki, diyerek arabaları saydı bu kez de. Veee
Üçüncü gün bir salıncak, dördünü sonunda köye gelmişlerdi işte. Dedesini görür
gün bir tavuk, beşinci gün bir soba, görmez atladı kucağına, sıkı sıkı sarıldı ona. He-
altıncı gün bir dut ağacı... yecanla kutusunu getirdi sonra.

Günler daha mı hızlı geçmeye başla- “Bak dede, senin için bu kadar gün, güneşin do-
mıştı, yoksa Tuna’ya mı öyle geliyordu? ğup batmasını bekledim.” dedi taşları göstere-
Her sabah ne çizeceğini düşünerek rek. Işıl ışıl parladı dedesinin gözleri. Sıcacıktı
güne başlıyor, okuldan gelince özenle gülümsemesi. “Zamanın yavaş geçmesine yara-
resmini çiziyor, akşam olunca kutuya yan bir icat var mı acaba?” diye düşündü Tuna.
koyuyordu. Kalan taşları da her gün “Yoksa da ben icat etmeliyim hemen.” derken
sayıyor, bundan hiç bıkmıyordu. dutları yemeye başlamıştı bile.

Ve bir gün masada sadece iki taş kal-
dığını gördü. Heyecandan içi içine
sığmadı. O kadar gün geçmişti ama
bu iki gün geçmek bilmezdi şim-
di. Taşlardan birine araba çiz-
di. Odasını topladı, bavulunu
hazırladı, top oynadı. Akşam
olunca koydu taşı kutuya.
Son taşa ise bir yol çizdi.
Yemek yedi, dans etti,
hayallerde gezdi. Ve
akşam olunca son
taşı da koydu kutuya.
“Başlasın yolculuk!”
diye bağırdı mutlu-
lukla.

Çizer: Özlem Güneş
ozlem___gunes
13
öykü • 13