Page 10 - 2025 Ağustos Çocuk Özel Sayısı Lokum Dergi

B a ş t a n S o n s u z a
Baştan Sonsuza

D u r u M i n a Y i ğ i t
Duru Mina Yiğit

Sesler duydum ve gözümü açtım. Hiç bilmediğim bir yerde, tanımadığım insanların
arasındaydım. Hepsi bana bakıyorlar ve birbirlerine bir şeyler söylüyorlardı. İşin kötü
yanı ne ben onları anlıyordum ne de onlar beni anlıyordu ve sanki buradan öncesi hiç var
olmamış gibiydi. Aman Allah’ım! Nasıl bir yerdi burası? Karnım açtı, yalnızdım ve bunu
kimseye anlatamıyordum. Çaresizliğimin boyutu gitgide artarken bir kadını gördüm.
Konuşamasam da beni anlıyor gibi bakıyordu bana. Sanki o “hiç var olmayan önceden”
beri tanıyormuşçasına güven verdi, huzur doldu içime. Bütün derdimi unuttum ve onun
bana şefkatle, beni tanımak istercesine bakan gözlerine baktım. Bakışlarından
anladığım da şuydu ki bu kadın bana hayatımın sonuna kadar aynı şefkatle bakacaktı.
Sonradan öğrendim anne deniyormuş. Beni insanların içinden çıkarıp “ev”imize götürdü.
Orada bana konuşmayı, sorunlarımı ne olursa olsun paylaşmayı, hakkımı savunmayı ve iyi
bir insan olmayı öğretti. Ben de bu süreçte emeklemeyi, yürümeyi, yemek yemeyi
öğrendim. Beni okula gönderdi. Orada sayı saymayı, matematiği, edebiyatı, yabancı dili ve
arkadaşlar edinmeyi öğrendim. Sonra çalışmaya başladım. Para kazanmayı, hesap
yapmayı öğrendim. Büyüdüm ve annem bana artık dostluk etmeye başladı. Ne zaman
başım sıkışsa “anne” dedim, ne zaman yalnız hissetsem ona gittim. Benden bir karşılık
beklemeden sevdi hep beni. Hastalandım o baktı, ağladım o kucak açtı, güldüm bana eşlik
etti. Hatta bir defter tutmuş. İçine de bütün ilklerimi, hakkımda hoşuna giden şeyleri
yazmış. O defter sadece birkaç yaprak. Aslında yazdıkları hiç bitmiyor benim hakkımda.
Defterde olmayan tek şey ise diğer insanların gördüğünün aksine kötü yanlarım. Öyle
içten bir sevmek yani yaptığı. Yıllar yılları kovaladı ve bir eşim oldu. Sonra ben de anne
oldum. O zaman daha iyi anladım annemi. Benim çocuklarıma da bana baktığı gibi baktı
hep. Ve ne onlara karşı ne de bana karşı o şefkatli bakışını asla kaybetmedi. Haberlerde
görünce etkileniyor insan annesini kaybedenleri. Annemin olmadığı bir zamanı
düşünmeye veya hatırlamaya bile bu denli korkuyorken o insanlar ne yapıyor düşünmek
dahi istemiyorum. Annem iyi ki hep var ve iyi ki de hep yanımda olacak. O benim bu
hayattaki en büyük şansım.

10. www.lokumdergi.com