Page 27 - Lokum Çocuk ve Edebiyat Dergisi Bahar Sayısı Sayı:3
P. 27

Çocuk ve Edebiyat Dergisi

         MEVSİMLERİN KONUŞMA DİLİ

                 BAHARIN İNSANA  DOKUNUŞU                      ”İnsanın    kendisiyle   barışmasını,    geçmişin

                                                               zincirlerinden sıyrılmasını fısıldar gönüllere.
                                                                Ardından  şöyle söyler: “Her şey geçicidir, soğuk
                                                               kışın sertliği bile…” İnsan bazen hayatın yükleri
                                                               ve  zorluklarıyla  boğulur,  yorulur,  içindeki  ışığı
                                                               cılızlaşır.  Bahar  o  ışığı  yeniden  güçlendirir.  Bir
                                                               yaprağın yeşermesi, bir çiçeğin açması her şeyin
                                                               yeniden  mümkün  olduğunu  her  daim  bize
                                                               hatırlatır.
                                                               “İnsan geçmişini bırakıp gidemiyor,
                                                               Ama  geleceğini  bırakıp  gitmek  zorunda  kalıyor
                                                               bazen.
                                                               O yüzden yaşamak, geriye bakıp üzülmek değil,
                                                               İleriye bakıp umutlanmaktır.”
                                                               Cahit Zarifoğlu.
                                                               Umuttur BAHAR.
                                                               Ve  tabii  ki  hareket…  Kışın  durağanlığına  inat,
                                                               bahar insanı harekete çağırır. Doğa bile yerinde

                 Köşe Yazısı                                   duramazken,  biz  nasıl  duralım  ki    değil  mi?
                                                               Bahar bize yaşamın akışta olduğunu bir devinim
                                                               içinde olmamız gerektiğini anlatır. Belki bir adım
                       MAHİDE UYSAL                            atmak  için  beklediğimiz  o  ilham,  baharın  ılık
                                                               meltemindedir. Kim bilir?
         İçimizi  titreten,  unuttuğumuz  hisleri  yeniden       En  önemlisi  farkındalık  getirir  insana.  Kışın
       yeşerten,  doğanın  kış  uykusundan  uyandığı  o        içinde  kaybolduğumuz,  dikkatimizi  çekmeyen
       neşeli zaman. Her yıl döngüsel bir sadakatle ne de      güzellikler  bir  anda  gözümüzün  önüne  serilir.
       güzel gelir, gelip bizi tazeler, diriltir.              Tabiatın    kokusu,  renkleri,  gün  doğumu  ,  bir
         Sadece  çiçeklerin  açması,  havanın  ısınması,       çocuğun şirin tebessümü… Hepsi daha önce de
       kuşların  sedalarının  yükselmesiyle  de  sınırlı       vardı.  Biz  şimdi,  şu  anda,  gerçekten  görmeye
       değildir.  Bahar,  insanın  içindeki  güzel  hisleri    başladık belki de... “Bir şiir, bu  sözcük ya da şu
       uyandırmaz mı?                                          kitap…Bu  kadar  güzel  miydi  yoksa  ben  mi  yeni
       Bir duygu şöleni.. Bir ruh dirilişi sanki.
        Peki, bu mevsim bizlere hangi güzellikleri getirir?    fark  ettim,  gibi  cümleleri  ağzınızda  duyar
       Kış  bana    çoğu  zaman  insanların    içine  çekildiği,  gibiyim.”  
       biraz  da  sessizleştiği,  derinlerde  kendisiyle  de   Cümlelerimi  sonlandırırken    şu  kelimelerin
       hesaplaşmaya girdiği bir mevsim gibi gelir. İçsel bir   dimağınızda  kalmasını  arzu  ediyorum.  Sadece
       kuluçka dönemi gibi. Bazen soğuk, bazen karanlık,       doğanın değil, bizim de yeniden çiçeklendiğimiz
       biraz  da  durgun.  Oysa  bahar  öyle  midir?  Gelir  ve  mevsimdir. Bahar.
       durgunluğumuza adeta bir tepki verir. Bir tohumun       Umudu,  başlangıçları,  harekete  geçmeyi  ve
       toprağı iterek filizlenmesi gibi, içimizden gücümüzü    farkındalıkla  yaşamayı  tembihler.  En    güzel
       yükseltir. İlk armağanı da umuttur. Donmuş dalların     mesajı  da  şudur:  “Hayat;  her  yenilgiye,  her
       bir anda tomurcuklanması gibi.
       Sonra yeniden doğuş gelir. Bahar, doğanın kendini       güçlüğe,  her  sona  rağmen  yine  de  filizlenir.
       yeniden  başlattığı  geçmişin  ağırlığını  ve  pasını   SEN YETER Kİ AYAĞA KALKMASINI BİL.”
       üzerinden  attığı  mevsimdir.  O  yüzden  onu           Her  mevsim  onu  okuyabilene,  kendine  özgü
       karşılarken  kendimize  şu  soruyu  soralım?  “Neleri   derin  manalar ve anlamlar anlatır, ta ki   yerini
       geride  bırakmalı  ve  hangi  iyi  duygulara  yer       diğer mevsime bırakıncaya kadar.
       açmalıyım kalbimde ?                                    Hoşça kalın dostlar.
                                                                                                          Köşe Yazısı . 27
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32