Page 6 - Lokum Çocuk ve Edebiyat Dergisi 5.Sayı

@hul.yazar
Ferahlık

Nurten Hülya Aktay
Nurten Hülya Aktay

“Oooof çok sıkıştım, azıcık yer açsana bana!” “Sanki ben
sıkışmadım, baksana hâlime; büzüştüm kaldım.” “İçimde
çılgın bir enerji var, dallanıp budaklanmak istiyorum,
çiçek fışkıracak her yanımdan ama yerim yok.”
Bahçedeki bitkilerin arasında bir uğultuydu gidiyordu.
Hepsi mutsuz, hepsi hâlinden şikayetçiydi. Ötede
naneler, beride papatyalar, kenarda güller… Hepsi
güneşten daha çok faydalanmak, gelişip büyümek
istiyordu. Fakat yabani otlar bahçeyi öyle sarmıştı ki
zavallıcıklar sıkışıp kalmıştı.
Bahçede bunlar olurken, evde de farklı bir telaş hâkimdi.
Hasan Dede, uzun süren bir tedavinin ardından
iyileştiğine evdekileri ikna etmeye çalışıyordu.
“Kızım, bütün bahçeyi ot basmış, yazık diğer bitkiler
sıkışıp kalmışlar, temizlemem lazım. Siz otları
tanımıyoruz, yanlış bitkiye zarar veririz diye öyle
bıraktınız, karmakarışık oldu ortalık. Toprak da benimle
gelsin, hem otları öğrenir hem bana göz kulak olur.
Üstelik açık havada çalışmak sağlığıma da iyi gelir.” diye
dil döküyordu.
Ancak şapkasını başından çıkarmayacağına,
yorulduğunda dinlenmek için mola vereceğine, bol bol
su içeceğine söz verdikten sonra izni koparabildi. Torunu
Toprak’la birlikte ellerine bahçıvan eldivenlerini geçirip
aşağı indiler. Dede torun göz göze geldiklerinde,
B Toprak’ın neredeyse omzuna kadar gelen eldivenlere
bakıp daha fazla tutamadıkları kahkahayı patlattılar.
Dedesi gösteriyor, Toprak onu izliyordu. Yavaş yavaş
yabani otları ayıkladılar. Onlar otları yoldukça bitkiler
sevinç çığlığı atıyordu.

6. www.lokumdergi.com