Page 11 - 2025 Aile Özel Sayısı

Çocuk ve Edebiyat Dergisi

“Hadi baba” dedi minik deve kuşu. “Yemek hazırmış.” “Sen git oğlum” dedi babası, “ Ben bir süre daha gelemem.”
Sinirlenmişti yavru Nandu. Babası hiç böyle yapmazdı. Kaşlarını çatıp yemeğinin başına geçti ama gagasıyla ittirdi
tabağını. İştahı kaçmıştı işte. Onunla hep oyunlar oynayan, eğlenen babası bir tuhaf davranıyordu. Hatta annesine
bile iş bırakmıştı baksanıza. Yemekleri her zaman babası yapardı çünkü. Dayanamadı minik deve kuşu. “Anne
babam neden benimle ilgilenmiyor bugün. Yerinden azıcık bile kıpırdamadı. Ödevimi de sen yaptırdın ama hep
babamla yapardık. Sence bir hata mı yaptım anne, küstü mü babam bana.” Yavrusunun nefessiz konuşmasını
hüzün dolu gülümsemeyle dinleyen anne Nandu cevap verdi. “ Hiç küser miymiş bir baba evladına. Onun sana bir
sürprizi var da ondan.” “Ne, nasıl, sürpriz mi? Nasıl bir sürpriz olabilir? Ama neden şimdi, doğum günüm değil ki?”
Diye soru bombardımanına tuttu annesini küçük deve kuşu. Heyecanlanmıştı. Ama meraklanmıştı da. Bu sefer
nedenini bulmak için koştu babasının yanına. Hızını alamayıp çarptığında babasına, sabahtan beri o çok istediği
şey olmuştu işte. Babasının dengesi bozulup yana düşmüştü. Ve sürprizi de birazcık görünmüştü. En çok istediği
şeydi bu. Babası kaşlarını hafifçe çatsa da hemen yerleşti geri yerine. Yavrusunun gözlerindeki heyecana
gülümsedi. Ailesi büyüyordu ve Nandu deve kuşlarında yumurtaları koruma görevi erkek olanlara veriliyordu. “Evet
sonunda sürprizin çıktı ortaya ve malesef baban bir süre daha kuluçkada.” dedi anne Nandu. Rüyaları artık gerçek
olmuştu. “Yaşasınnnnn!" Diye bağırdı minik deve kuşu. Babasını kaldırmaya çalışmayacaktı artık.
Hemen odasına koşturdu. Yapılacaklar listesi hazırlayıp işe koyuldu. İyi bir abi olabilmenin ilk yolu ailesine yardım
etmekten geçiyordu.

Öykü. 11