Page 9 - 2025 Aile Özel Sayısı

Çocuk ve Edebiyat Dergisi

Bir keresinde de kedicik, babaannenin elindeki örgüsünü çalıp oynamıştı. Ne afacan şey!
Mevsimlerden yazdı. Sıcak, cıvıl cıvıl bir yaz günüydü. O anı hiç unutmuyorum. Ev mis gibi demli
çayla babaanne keki kokuyordu. Herkes gülüp eğlenirken, hayatın ne kadar basit ama güzel
olduğunu düşündüm.

Karlı bir kış gününde ise herkes pencere önüne toplanmıştı. Dışarısı beyazdı ama içerisi sıcacık…Bu
kez de üstü çizik kestane ve kömür kokusu sarmıştı evin içini. Belki de evin kalbi, birlikte geçirilen
böyle anlarda atıyordu.

Ben mi? Ben bu evin takvimiyim. Her gün bir yaprağım eksilir ama içime bir anı daha eklenir.
Gözlerim, kulaklarım, kalbim hep bu evde. Bu ailenin sevgisi, her yeni sayfa ile büyüyor. Koparmaya
kıyamadığımız sayfalar bizim için birer anı oluyor…

Öykü. 9