Page 19 - Cumhuriyet Özel Sayı

Çocuk ve Edebiyat Dergisi

Bir zamanlar Ankara’nın gökyüzünde kocaman,
kıpkırmızı bir balon vardı. Üzerinde ay ve yıldız
parlıyordu. O balon, Cumhuriyet’in ilan edildiği gün bir
çocuğun elinden göğe yükselmişti. Balon önce Meclis’in
çatısına kondu. İçeriden büyük alkışlar, sevinçli sesler
geliyordu. Belki de o alkışlar balonu daha da yukarı itti.
Sonra balon sokakların üstünden geçti. İnsanlar
ellerinde bayraklarla yürüyordu. Kimi şarkı söylüyor, kimi
gülümsüyordu. Balon onların neşesini içine çekti, sanki
daha da büyüdü.
Günler geçti, aylar geçti. Balon hiç sönmedi. Çünkü
çocuklar ona bakıp hayal kuruyordu.
“Bu balon bizi okula götürsün.”

“Bu balon oyunlarımıza eşlik etsin.”
“Bu balon bize umut versin.”
Balon şehir şehir dolaştı. Bir köy okulunun
bahçesinde uçtu. Çocukların kara tahtaya yazdığı
harfleri gördü. Bir sınıfta parmak kaldıran minik elleri
izledi. Bir bahçede koşup oynayan çocukların
kahkahalarını duydu.

Yıllar yılları kovaladı. Balon hâlâ gökyüzünde
süzülüyor. Her 29 Ekim’de biraz daha parlıyor.
Çünkü her yeni çocuk, ona yeni bir hayalini
fısıldıyor.
Kim bilir, belki sen de kafanı kaldırıp gökyüzüne
bakarsan o balonu görürsün. Belki de sana doğru
süzülüyordur.
Peki sen, Cumhuriyet balonuna hangi hayalini
fısıldamak isterdin?

Öykü. 19