Page 23 - 2025 Aile Özel Sayısı

Çocuk ve Edebiyat Dergisi

Şafak sökerken küçük zambağı çantasına koydu ve vardı sık ormana.
İlerledikçe her yer birbirine benziyordu. Efruz biraz üzgün, biraz da şaşkındı. Zambağı ailesine
kavuşturamamış, üstelik kaybolmuştu.Çaresizlik içinde kıvranırken bir anda orman hareketlendi. Koca
koca ağaçlar aralandı ve bir yol çıktı ortaya. Yürüyüp bir yol ayrımına vardılar.Aniden yavru bir sincap
çıktı karşılarına."Bu yoldan ilerleyin," dedi.Sarmaşıklar yol veriyor, sakalar şarkılarla eşlik ediyordu
onlara. Sanki tüm orman, zambak ailesine kavuşsun diye anlaşmıştı.
Derken vardılar mis kokulu zambaklar diyarına. Efruz, varınca zambağın evine, onlardan özür diledi.

Dikti onu aldığı yere. Aile yine bağlandı aynı köklerle sıkıca birbirine.Efruz, arkadaşıyla vedalaşıp tuttu
evinin yolunu.Artık biliyordu:“Bir göz ağlarken, öbür göz gülmez.” sözünün ne demek olduğunu.

Öykü 23