Page 23 - Lokum_dergi_interactif_pages

Çocuk ve Edebiyat Dergisi

Dilini uzattı havaya. Ama tadı da yoktu.
“Yoksaaa!” dedi. “Bulutlar mı parçalanıp dökülüyor yere? Neler oluyor böyle?”
Geyikleri gördü uzakta. Hiç şaşırmış gözükmüyorlardı.
Ayıyı gördü mağara ağzında. Horul horul uyuyordu.
Sincabı gördü ağaçta. Her zamanki gibi meşe palamudu derdindeydi o da.

“Tek şaşıran ben miyim buna?” diye düşünürken bir ses:
“Haydiiiii kartopu oynamayaa! Koşun koşun!”
Yuvalarından kayarak çıkan tavşan ailesinden geliyordu bu ses.
Aynı anda toplayıp atmaya başladılar bu anlam veremediği şeyi birbirlerine. Yerden
alıyorlar, ellerinde yuvarlayıp top yapıyorlar, sonra hooop birbirlerine atıyorlardı.
Kartopu! Evet evet, kardı bunun adı!
Kar tatili… Kartopu… Kardan adam… Bu kelimeleri duyduğu olmuştu ama şimdi anla-
mıştı.
Çünkü bu onun ilk karı, ilk kışıydı.
“Hey!”, dedi. “Katılabilir miyim ben de size? Bulutların parçalanmadığına çok sevindim de.”
“Tabi.” dedi tavşan ailesi.
Kardan tavşanlar yaptılar birlikte. Bir de Susam için kardan bir kemik…
Öğrendi böylece kışı, karı. En çok da karla oynamayı. Ve yüzünde tatlı bir tebessümle:
“Merhaba Kış!” dedi. “Benim adım Susam, tanıştığıma memnun oldum.”

(Konuk Çizer)

Çizer: Gizem Kuşçu @kuscugizem

öykü • 23